تبادل
لینک هوشمند
روستای «اویی میاکن»، سردترین روستای مسکونی جهان است که دمای هوا در آن به هفتاد درجه زیر صفر هم رسیده است.
روستای اویی میاکن، سردترین منطقه مسکونی در جهان است. در این روستا که در شرق سیبری در روسیه واقع شده است حدود هشتصد نفر زندگی می کنند.
دمای هوا دراین روستا در فاصله ماههای نوامبر تا مارس به چهل درجه زیر صفر می رسد.یکی از ساکنان این روستا می گوید در زمستان حتی دمای هوا از این هم سردتر می شود. او می گوید هنگامی که او به مدرسه می رفت دمای هوا در این روستا به شصت درجه زیر صفر هم می رسید.
هرسال به مدت ده روز ، دمای هوا به شصت درجه زیر صفر می رسد.
بیشترین میزان سردی هوا در این منطقه در سال هزار و نهصد و بیست و شش به ثبت رسیده است که دمای هوا در این زمان به هفتاد درجه زیر صفر رسید. این وضع استثنایی آب هوایی هر سال شماری ازگردشگران جهان را به سوی خود جذب می کند تا جهانی دیگری از نظر آب وهوایی تجربه کنند. در این منطقه اسب های کوتاه قدی موسوم به اسب های سیبری نیز زندگی می کنند.
منبع:http://www.tabnak.ir/fa/news/303916
مناظره «پژو» و «پراید»! (طنز)
«پژو» یکروز طعنه زد به «پراید»
که تو مسکین چقدر یابویی!
با چنین شکل ضایعی بالله
بی‌جهت توی برزن و کویی
رنگ لیمویی مرا بنگر
ای که تیره، شبیه هندویی
من تمیزم ولی تو ماه به ماه
مطلقاً دست و رو نمی‌شویی
بچه می‌ترسد، آن‌طرفتر رو!
که به هیئت، شبیه لولویی
من نه خودرو، گُلم، سَمن‌بویم
تو نه خودرو، گیاه خودرویی!
من به پاریس بوده‌ام چندی
زیر پای «چهاردهم لویی»(!)
روی «باسکول» بیا،بپر،بینم(!)
روی‌هم‌رفته چند کیلویی؟!
در تو آهن به کار رفته ولی
نازکی عین برگ کاهویی!
صاحبت با تو گر به جایی خورد
سهم الارث ورثّه‌ی اویی!
از «پژو» چون چنین شنید «پراید»
گفت: ای دوست! چرت می‌گویی
بنده گیرم به قول تو یابو،
تو گمان کرده‌ای که آهویی؟!
«خویشتن، بی‌سبب بزرگ مکن
تو هم از ساکنان این کویی!»
انتقادی اگر ز من داری
مطرحش کن، ولی به نیکویی
زیر این آسمان مینایی
ای خوشا فکر و ذکر مینویی
برو خود را بسوز و راحت کن
بی‌علاج است آتشین‌خویی
بخت باید تو را نه آپشن و تیپ
ای که در بند چشم و ابرویی
بخت ماشین اگر سپید بُوَد
خواه بژ باش، خواه لیمویی!
ارج و قربم کنون ز تو بیش است
زان‌جهت در پی هیاهویی
خوار بودم ولی عزیز شدم
کرد دوران ز بنده دلجویی
قیمت من کنون رسیده به بیست
این منم من، «پراید» جادویی!
توی بنگاه پیش هم بودیم
غرّه بودی به خوش بر و رویی
بنده رفتم فروش و یکماه است
توی دپرس، هنوز آن تویی!
نظرات شما عزیزان:
