آن که رفت
روشنگری
يادبگير، ساده‌ترين چيزها را براي آنان كه بخواهند يادبگيرند هرگز دير نيست

آن که رفت

 

روي شيشه‌ها

     شب است و

            برف.

امتدادِ درخششِ ريل‌ها در دلِ تاريکي

جدايي‌هاي پايدار را به ياد مي‌آورد.

 

در سالنِ درجه سه ايستگاه

دخترکي خردسال

              با پاهايي برهنه

                  و چارقدي سياه

                      به خواب مي‌رود.

                           من، پَرسه مي‌زنم ...

شب

و برف

روي پنجره‌هاست.

در سالن ترانه‌اي مي‌خوانند.

اين محبوب‌ترين ترانه‌ي برادري بود که رفت.

محبوب‌ترين ترانه ...

محبوب‌ترين ...

محبوب‌ ...

به چشم‌هايم نگاه نکنيد برادران

گريه از درونم مي‌جوشد ... 

 

امتدادِ درخششِ ريل‌ها در دلِ تاريکي

جدايي‌هاي پايدار را به ياد مي‌آورد.

در سالنِ درجه سه ايستگاه

دخترکي خردسال

              با پاهايي برهنه

                  و چارقدي سياه

                      به خواب مي‌رود.

                           من، پَرسه مي‌زنم ...

شب

و برف

روي پنجره‌هاست.

در سالن ترانه‌اي مي‌خوانند!...

                                                                                          1933

تاريکي صبح، ناظم حکمت، ترجمه پروين همتي ص114 نشر دنياي نو، 1383



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:








تاریخ: پنج شنبه 17 اسفند 1391برچسب:,
ارسال توسط امید
آخرین مطالب