***..
روشنگری
يادبگير، ساده‌ترين چيزها را براي آنان كه بخواهند يادبگيرند هرگز دير نيست

***

 براي انداختنِ چنار

              تبر بر ريشه‌اش مي‌زنند،

براي به آتش کشيدن خانه

             باروت در پِي‌اش کار مي‌گذارند.

هرگز به پرواز در نمي‌آيد عقاب

          اگر بال‌اش را بشکنند،

پس ما چگونه مي‌توانيم بيانديشيم

        اگر سرمان را بزنند؟

 

آن‌ها، ريشه‌هاي مملکت‌اند،

آبي که به سوي شاخه‌ها مي‌دَوَد

       در ريشه‌ها ذخيره شده.

آن‌ها، پِي‌هاي اميدند،

آن‌ها، بال‌هاي آزادي و

       انديشه‌هاي مردم‌اند.

چند بار، و در چند جا، ريشه‌ها را تبر زدند

آب از جريان افتاد

شاخه‌ها خشکيد.

بال‌ها شکست

به قتل رساندند تفکر و انديشه را

و آن‌گاه به مسلخ فرستادند مردم را.

 

چرا که اين گونه است

           اين گونه است يکي از واقعيت‌هاي قرن‌مان.

                                                                                                   1956

تاريکي صبح، ناظم حکمت، ترجمه پروين همتي ص196 نشر دنياي نو، 1383



نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:








تاریخ: شنبه 18 خرداد 1392برچسب:,
ارسال توسط امید
آخرین مطالب