***
...
شب هنگام آتشي افروختهام در دشت، آتش را لمس ميکنم
آب را لمس ميکنم
پارچه را لمس ميکنم
نقره را لمس ميکنم
تو چون آتشي افروخته در زيرِ ستارگاني
تو را لمس ميکنم.
مابينّ انسانهايم، دوست ميدارم انسانها را
تحرّک را دوست ميدارم
تفکر را دوست ميدارم
مبارزهام را دوست ميدارم
تو انسانِ بهاراني محبوب من
تو را دوست ميدارم.
1947
تاريکي صبح، ناظم حکمت، ترجمه پروين همتي ص390 نشر دنياي نو، 1383
نظرات شما عزیزان: